Onlangs heb ik mijn review gegeven over ‘Tracker’, waarbij ik op sommige punten wel kritisch ben geweest. Sommige nummers kabbelen in mijn ogen een beetje voort, de ‘spanning’ ontbreekt. En dan, zaterdagavond in de Ziggo Dome zie en hoor je dat het er allemaal nog wel in zit, onze grote man kan het nog steeds. En dan denk ik, waarom op een studioalbum niet? Live laat Mark gewoon zien dat hij nog steeds aan de top staat. En daarmee volle zalen trekt, zowel jong als oud. Vaak zie je wel als een ‘bandleider’ solo gaat dat het allemaal wat minder wordt qua belangstelling. Mark Knopfler bewijst het tegendeel. Opening ‘Broken Bones’ was niet onaardig, had wel iets meer solos verwacht, maar het is geen verkeerd nummer om te openen. Met het uptempo ‘Corned Beef City’ is de sfeer in de zaal gezet. Wat volgt is een concert waarin topmusici hun kunnen laten zien. In mijn review heb ik mij kritisch uitgelaten over de ‘folkies’. Ook hier geldt dat enigszins, en weer de opmerking, het is een kwestie van smaak. Maar de ‘folkies’ laten zien dat ze zeer veelzijdig zijn en dat doet het concert goed. Net zoals Nigel Hitchcock op saxofoon. Goede toevoeging. En Nigel had er zo te zien ook plezier in! Tijdens de Brothers in Arms en On Every Street toernees was er een overkill aan saxofoon. Dat was in deze vorm prima.
En dan de setlist, tsja je kunt er over zeuren dat het allemaal vaak hetzelfde is en weinig variatie. Maar wat is nu het probleem? Dat weet je vooraf, dat is al sinds de jaren ’80 zo. En dat zal dus ook niet veranderen. Het is Mark’s show, hij speelt datgene wat hij graag wil spelen. En als je dat niet past, ga dan niet. Ja, ik zou ook graag Tunnel Of Love weer willen horen, maar ik weet dat dat haast een utopie is. Verreweg het gros van het publiek gaat voor één avond naar een concert van Mark Knopfler, die hoor je niet over een setlist zeuren. Ik heb ook de keuze gemaakt om maar één concert bij te wonen. En een topavond gehad. Dus wat kan mij het schelen wat er de andere avonden gespeeld wordt? Als de andere avonden grotendeels net zo zijn dan weet ik zeker dat de meeste bezoekers bij die concerten ook een fantastische avond moeten hebben gehad. En da’s toch het belangrijkste?
Even terug naar de muziek: Sultans was veel beter dan de vorige tour. Kan me voorstellen dat Mark dit nu ook weer met plezier speelt. Ik heb de geluidsopname ook nog even aandachtiger beluisterd, en het nummer klinkt gewoon veel frisser dan voorheen. Andere highlight was ook ‘Kingdom of Gold’. Mooie solos aan het einde. Marbletown mag dan wel wat oneindig lang zijn, muzikaal is het prima om aan te horen, althans dat was het in Amsterdam. Het publiek vond dat volgens mij ook. Keurig ‘luisterpubliek’, respectvol naar de artiest toe. Ook (gezien vanaf rij 5) geen overkill aan telefoonschermen of irritant geflits van camera’s.
En dan het einde: Going Home. Blijft toch het beste slot van een DS/MK-concert. Zonder een van de Local Hero-tunes is een DS/MK-concert niet ‘af’. Balen voor de mensen die nu met ‘Piper’ zitten opgescheept….
Kortom..ik heb een fantastische avond gehad en dat gold volgens mij voor de meeste mensen die er bij waren. Dan is MK’s missie toch geslaagd?
